Merry Christmas KNB YAOI Kagami x Kuroko จุมพิตรักวันChristmas
Merry Christmas
Kuroko no Basket [YAOI]
Kagami X Kuroko
nc-13
จุมพิตรักวันChristmas
by Yuhey
บรรยากาศรอบด้านเริ่มเย็นลงอุณหภูมิในปรอทขีดสีแดงลดลงมาอย่างรวดเร็ว กระจกรถรวมทั้งกระจกในร้านมาจิบะ ที่เคยใสสะอาดแวววาว ในตอนนี้กลับเต็มไปด้วยไอน้ำหยดน้ำขนาดเล็กเกาะเต็มไปหมดทำให้ทิวทัศน์ที่มองไปข้างนอกเริ่มสลัวขึ้นมาทันที
ผู้คนบนท้องถนนมากมายที่ต่างเดินสัญจรไปมาอย่างชุลมุนวุ่นวายกลับเบาบางลงเพราะอากาศที่หนาวจัดแต่ไม่ถึงกับติดลบ..เสื้อกันหนาวเป็นสิ่งที่ขาดไม่ได้ในช่วงนี้
" ยินดีต้อนรับค่ะ"
พนักงานสาวสวยในชุดเสื้อแขนยาวสีส้มกับหมวกแก๊ปสีเดียวกับชุดกล่าวต้อนรับด้วยน้ำเสียงหนุ่มนวลก่อนที่จะรีบขะมักเขม้นไปทำงานจัดเตรียมอาหารให้ลูกค้า
บรรยากาศภายในร้านค่อนข้างที่จะแออัดเพราะที่โต๊ะแต่ละโต๊ะในร้านมาจิบะกับอัดแน่นไปด้วยผู้คนมากมายโต๊ะทุกโต๊ะในร้านแน่นเอี๊อดไปด้วยผู้คนไม่ว่าจะเป็นกลุ่มเด็กม.ต้นม.ปลายหรือแม้แต่พนักงานออฟฟิศรวมทั้งชายหนุ่มสาววัยกลางคน
"ทำไมคนเยอะอย่างงงี้ฟระ!!"
เด็กหนุ่มในชุดกักคุรันแถบสีฟ้าที่ขอบซิปของเสื้อในมือถือถาดชิสเบอร์เกอร์ขนาดปริมาณที่เกินคนธรรมดาจะกินหมด
ด้วยความสูงที่เกินขนาดไซส์เด็กม.ปลาย ราวๆ 190 ซม. ผิวสีแทน เรือนผมสองสีเป็นแถบโดยที่สีแดงจะอยู่ตรงกลางขัวญผมไล่ลงมาจนถึงสีดำที่อยู่แถวปลายๆ
ทำให้คนอย่างเขาเป็นจุดเด่นผู้คนต่างมองมาที่เขาก่อนที่จะหันกับไปบรรยากาศเป็นปกติ
" มีโต๊ะไหนว่างสักโต๊ะไหมเนี่ย"
"คนเยอะรู้งี้กลับไปทำกินเองที่บ้านดีกว่า..ชิส์"
เด็กหนุ่มร่างสูงโย่งบ่นออกมาอย่างหัวเสียและเดาะลิ้นด้วยอาการหงุดหงิด
เมื่อสายตาสีเพลิงกวาดตาไปรอบๆเพื่อหาที่นั่งว่างๆซักโต๊ะแต่ก็หยุดสะดุดอยู่ที่โต๊ะตัวสุดท้ายที่ติดขอบกระจก เมือเห็นเป็นเช่นนั้นแล้ว
ร่างสูงก็เก้าเท้าขาอันเรียวยาวเดินตรงไปที่เป็นเป้าหมายโต๊ะนั้นทันที
เขายกเก้าอี้ออกมานั่งวางถาดชิสเบอร์จำนวนมหาศาลเกินคนธรรมดา
" ทำไมคนมันเยอะอย่างนี้นะ" บ่นพลางกัดชิสเบอร์เกอร์เข้าปากไป
" ก็ช่วงนี้เป็นช่วงงานเทศกาลคนก็ต้องเยอะเป็นธรรมดาครับ"
เสียบเรียบๆปริศนาพูดขึ้น
ร่างสูงหันมาทางเจ้าของสีก็ต้องกลืืนชิสเบอร์เกอร์เขาไปทั้งอันโดยที่จังไม่ได้เคี้ยว
" เฮ้ยยยยยย!!!" ร่างสูงอุทานออกมาอย่างตกใจ
บรรยากาศภายในร้านเงียบกริบคนทุกคนหันมามองเขาเป็นตาเดียวกัน
อึก.
" เบาๆหน่อยครับคากามิคุง" คนที่นั่งฝั่งตรงข้ามเขาตอบเสียงเบาๆบอกคนตรงหน้า
ก่อนที่บรรยากาศภายในร้านจะกลับเป็นปกติ
เด็กหนุ่มหน้าตาน่าตาจิ้มลิ้มละหม้ายคล้ายกับผู้หญิงลักษณะส่วนสูงรูปร่างตรงข้ามกับคนที่อยู่ตรงหน้าเขาโดยสิ้นเชิงความสูงขนาดกระทัดรัด 168 ซม. รูปร่างผอมเพรียวเพียงแต่ถูกห่อหุ้มด้วยชุดนักเรียนสีดำเครื่องแบบเดียวกันกับคนตรงหน้า ดวงตาสีน้ำทะเลลึกผมสีท้องฟ้าอ่อนๆสีผิวขาวซีดราวกับหิมะ
ในมือราวยาวถือแก้วน้ำเครื่องดื่มของโปรดอย่าง'วานิลาเชค' ที่กินเป็นประจำ โดยที่ไม่ต้องกินอะไรมากมายก่ายกองอย่างกองชิสเบอร์เกอร์ที่พูนถาดอย่าง คากามิ ไทกะ
คากามิเหล่มองคนที่นั่งฝั่งตรงข้ามอย่างพินิจคิดวิเคราะห์
" นี่..คุโรโกะ"
" อะไรครับคากามิคุง"
สีหน้านิ่งเหมือนปลาตายยังคงมีปฏิกิริยาเหมือนเดิม
" นาน่ะกินแค่นั้นมันจะอิ่มเหรอ..กินน้อยจังนะ"
คากามิเหล่มองเขาพร้อมกับยัดชิสเบอร์เกอร์เข้าไปไปอีกหนึ่งก้อนตามลงไปอย่างเป็นลำดับ
"คากามิคุงกินเยอะไปต่างหากครับ"
ร่างเล็ก 'คุโรโกะ' ตอบไปพลางหยิบนิยายขึ้นมาอ่านไปกินไป
" ก็นะแต่ละวันมันก็ต้องใช้พลังงานเยอะใช่ไหมล่ะไหนก็ต้องซ้อมบาสอีกมันก็ต้องกินอุ่นเครื่องเอาไว้นี่ก็นะ"
คากามิหยิบชิสเบอร์เกอร์ชิ้นหนึ่งก่อนที่จะขว้างส่งให้เขา
คุโรโกะรับมาอย่างรักษาน้ำใจแล้วก้มหน้าอ่านหนังสือต่อ
ไม่นานนักคุโรโกะหยิบโทรศัพท์เครื่องสีฟ้าออกมาจากกระเป๋ากางเกงเพื่อดูนาฬีกา
:19 : 01 น.
" เวลาขนาดนี้แล้วข้างนอกคงหนาวหน้าดูเลยนะครับ"
พูดไปแล้วหันมามองคนตรงหน้าเพื่อขอความเห็น
แต่ดูท่าว่าเจ้าของร่างสูงโย่ง 190 ซม.คิ้วสองแฉกไม่มีท่าทีจะพูดออกมาเพียงแค่หันมามอง ร่างเล็กสักพักนึงก่อนที่จะยัดชิสเบอร์เกอร์ยัดเอาๆเข้าปากไปอย่างตะกละมุมมาม
เด็กหนุ่มเรือนผมสีฟ้าอมยิ้มเล็กน้อยก่อนจะเอ่ยเป็นเชิงแนะนำตักเตือน
" ยัดเข้าไปขนาดนั้นเดียวก็ติดคอสำลักออกมาหรอกครับ"
" หฮวกอู๋ (หนวกหู) "
เสียงอู้อี้ในขณะที่เคี้ยวอาหารในปากแล้วจากนั้นก็ยัดเอาชิสเบอร์เกอร์สี่อันสุดท้ายยัดเข้าปากทีเดียวพร้อมกัน
" แค่กๆๆๆ "
" นะ...น้ำ..ฮะ แค่กๆ"
ยังพูดไม่ทันขาดคำร่างสูงก็สำลักชีสเบอร์เกอร์ออกมาตามอย่างที่คุโรโกะพูดเตือนไว้เปี๊ยบไม่มีผิด
คุโรโกะถอนหอนใจอย่ายนอยๆออกไปแล้วหยิบน้ำส่งให้คนตัวสูง
" คุณนี่มันยังเป็น เจ้าบากะกามิตั้งแต่วันยันค่ำอย่างที่โค้ชว่าจริงนั่นแหล่ะครับ"
คำพูดที่ธรรมดาสามัญทั่วไปแต่กลับกระตุกต่อมโมโหโกธา ของคากามิเข้าอย่างจังเส้นเลือดปูดที่ริมหน้าผากปรากฏขึ้นมา
"หมายว่ายังไง.."
เขากัดฟันกรอดดย่างแทบจะเก็บอารมณ์ไม่อยู่
แทนที่คุโรโกะจะห้ามปรามเขาแต่กลับไปกระตุกต่อมโกรธให้มากยิ่งขึ้นกว่าเดิม
"ก็หมายความว่าอย่างนั้นล่ะครับ"
คุโรโกะพูดชวนกวนโอ๊ยร่างสูงที่นั่งตรงข้าม
คากามิหงุดหงิดโกรธเป็นฟืนเป็นไฟบ่นเป็นภาษาอังกฤษฟังไม่ได้ศัพท์
"คุ...คุโรโกะ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!"
คากามิตะเบ็งเสียงออกมาสุดเสียงด้วยความโกรธทนไม่ไหวกับอาการเย็นชาแถมหน้าตายกับคำพูดที่ชอบจิกกัดเล็กๆของคุโรโกะ
นอกจากความแตกต่างกันระหว่างรูปร่างหน้าตาและส่วนสูงแล้วนิสัยก็ต่างกันอย่างสุดขั้วอีกต่างหาก
ถึงจะมองดูเผินเหมือนเป็นคู่กัดกันแล้วแต่จริงๆก็คือ
ทั้งสองคนเป็นคู่รักกันแต่ไม่มีใครรู้ (นอกจากคนแต่ง)
เพราะทั้งสองคนแอบคบกันแบบลับๆโดยไม่เปิดเผย
...................
..............
........
....
...
..
.
" อากาศเย็นกว่าที่คิดอีกนะครับ"
คุโรโกะพูดเสียงสั่นเครือเล็กน้อยเพราะอากาศหนาวจัดมากในช่วงกลางคืนแค่ลมพัดโชยเบาๆ ก็ทำให้ใครบางคนหนาวสั่นไปจนถึงกระดูกเลยที่เดียว
คุโรโกะพยายามเดินเข้าไปในตัวเมืองโดยเก็บอาการหนาวสั่นเอาไว้เนื่องจากเพราะความสะเพร่าของตัวเองเลยเผลอลืมหยิบเสื้อกันหนาวกับผ้าพันคอมาซะได้
แต่...
จมูกเจ้ากรรมที่ดันเผลอจามออกไปโดยไม่รู้ตัวทำให้คากามิอดเป็นหวงไม่ได้
" ฮ..ฮ...ฮัดชิ้ว..!~"
" เอ้า..นี่"
"เอ๊ะ.."
คากามิยื่นผ้าพันคอสีเลือดหมูให้กับร่างเล็กที่ยืนตัวสั่นอยู่
คุโรโกะเมื่อเห็นอาการแสดงความออนโยนใจดีและรอยยิ้มอันอบอุ่นของคนตรงหน้าที่ตางไปจากทุกทีีก็ทำอะไรไม่ถูกเเหมือนกัน
" หนาวไม่ใช่เหรอเอาไปพันซะจะได้อบอุ่นขึ้น ถ้าปล่อยไว้อย่างนี้เดี๋ยวก็เป็นหวัดหรอกน่า"
"เอ่อ..ขอบคุณครับ"
"มีอะไรก็ต้องบอกกันบ้างสิ..นายน่ะอย่าทำให้คนอื่นเขาเป็นห่วงจะได้ไหม"
"หึ.."
คากามิยิ้มแป้นออกไปกับที่คุโรโกะน่าแดงฉ่าทำตัวไม่ถูก มือหนาแกร่งขยี้หัวคนตัวเล็กเบาๆก่อนที่ทั้งสองแทบจะวิ่งไล่จับกันจนมาถึงใจกลางของเมือง
ไฟแสงสีถูกประดับตกแตงตามร้านต่างๆไม่ว่าจะเป็นร้านขนมเค้กที่มีพริตตี้สาวแต่งตัวเป็นแซนตี้ขายขนมเค้กอยู่หรือร้านคาราโอะที่ประดับแสงไฟหลายๆสีละลานตาตกแต่งร้านให้เข้ากับบรรยายกาศ
คู่รักหนุ่มสาวชายหญิงต่างเดินควงแขนหรือจับมือกันเดินไปที่ต้นคริสมาสต์อยู่ที่ใจกลาง
ต้นสนสีเขียวขนาดใหญ่ที่ไม่มีอะไรน่าสนใจแต่เมื่อตกแต่งโดยที่ประดับหลอดไฟอ้อมขึ้นไปกับระฆังสีทองรวมถึงกล่องของขัวญขนาเล็กมาติดประดับตกแต่งบนยอดสุดของต้นสนมีดาวสีทองอันใหญ่เสียบตรงกลางเอาไว้เมื่อมองภาพรวมดูแล้วก็สวยงามประการตาเลยทีเดียว
"นี่ คุโรโกะ ฉันมีร้านหนึ่งที่อยากไปแวะสักหน่อยนาวรออยู่ตรงนี้นะเดี๋ยวฉันมา"
พูดแล้วร่างสูงโย่งก็วิ่งลับตาไปคุโรโกะยืนรอคนสำคัญที่เป็นถึงคนรักถึงแม้จะทะเลาะกันบ่อยก็เถอะ
ท่ามกลางผู้คนมากมายที่กำลังยืนอยู่รอการนับถอยหลังเคาดาวน์ส่งท้ายปีเก่าต้อนรับปีใหม่ในวันคริสมาสต์อย่างใจจดใจจ่อ
ดวงตาคู่สวยสีน้ำตาเลลึกกวาดสายตาสังเกตและมองผู้คนที่สัญจรไปมาแต่แล้วก็ต้องสะดุดอยู่กับที่ๆหนึ่ง
"นั่น..อาคาชิกับฟุริฮาตะคุงมาทำอะไรกันที่นี่"
คุโรโกะพึมพำออกมาเบาๆ พร้อมมองไปยังม้าหินอ่อนที่อยู่ไกลออกไปนิดหน่อยพอให้เห็นตัวได้
อาคาชิหอมแก้มฟุริฮาตะเบาๆก่อนที่จะฝายรอยประทับทีหน้าผาก..
เมื่อเห็นเป็นเช่นนั้นคุโรโกะก็อดยิ้มไม่ได้ที่จะแสดงความยินดีกับทั้งสองคนนั้น
"เป็นคู่รักทีดีจริงๆ"
คุโรโกะพึมพำกับตัวเอง
"อะไรเหรอ..คุโรโกะ.."
"แฮ่กๆ..รอนานไหม"
คุโรโกะพึมพำกับตัวเองเบาๆและที่พอดีที่คากามิวิ่งกลับมาหาด้วยความเหนื่อยหอบ
"เปล่าไม่มีอะไรครับ"
"ว่าแต่คากามิคุงซื้ออะไรมาครับ"
คุโรโกะถามด้วยความสงสัยและอยากรู้ว่าจะมีอะไรมาเซอร์ไพรส์เขารึเปล่า
คากามิอุบอิบเงียบเอาไว้ ไม่บอกเหมือนเป็นการเซอร์ไพรส์เขาจริงๆ
บรรยากาศรอบด้านเงียบสงัดทุกคนที่อยู่ในบริเวณต่างพอกันหยุดนิ่งรอลุ้นใจจดใจจ่อรอนาฬีกานับถอยหลังเคาดาวน์
เวลาในตอนนี้เริ่มนับถอยหลังแล้ว
จากเลขที่ 100
ลดลงมาเรื่อยๆตามลำดับ
เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็วจนจะถึง 10 เลขที่สุดท้าย
"เอ๊ะ..หิมะ.."
คุโรโกะอุทานออกมาเสียงเบา
"นั่นสินะก็นะวันนี้วัน Christmas นี่ก็นะ"
คากามิแสดงความเห็นออกไปแล้วคลี่ยิ้มออกมา
ทั้งสองคนแหงนหน้ามองทั้งฟ้าสีมืดดำ เม็ดสีขาวที่ตกลงมาจาฟากฟ้าขนาดเท่าเม็ดถั่วเขียว
ร่วงโรยลงมา
การนับเคาดาวน์เริมนับถอยหลังถึง 5 วินาทีสุดท้าย
5
4
3
2
1
0
นาฬีกาบอกเวลาเที่ยงคืนตรง คากามิโน้มหน้าเข้าไปไกล้ๆคุโรโกะ
กว่าจะรู้สึกตัวริมฝีปากของทั้งสองประกบจรดชิดกันไปไหนต่อไหนแล้ว
คุโรโกะหน้าแดงก่ำ
รสจูบที่แสนออนโยนและอ่อนหวานกว่าที่ผ่านมาแทบทำให้คุโรโกะแทบจะหลอมละลายไปกับรสจูบที่ได้รับมา
'กริ๊ง'
เสียงวัตถุกระทบกันอยู่
" เอ๊ะ..แหวน.."
" คากามิคุงเอ่อคือว่า.."
คุโรโกะแปลกใจเมื่อเห็นว่าสร้อยที่คล้องแหวนนั้นถูกสวมให้เขาตั้งแต่เมื่อไหร่
" ลองอ่านดูสิ.."
คากามิหน้าแดงก่ำเขินจัดไปจนถึงใบหู แล้วเอนหน้าฝุบหลบด้วยอาการเขินอาย
" I love you all forever. " (ผมรักคุณตลอดนิจนิรันดร์)
คุโรโกะน้ำตาไหลออกมาไม่ใช่เพราะว่ามันไม่ถูกใจเาหรือว่าเขาไม่ชอบหรือไม่อยากได้แต่มันคือน้ำตาแห่งความปลื้มปิติดีใจ
"คากามิคุง.."
" อะ..ไร..กั...เล่า."
" ผมเองก็รักคุณครับ.."
คุโรโกะรีบโผเข้ากอดแล้ว
จูบคากามิอย่างอ่อนหวานและอ่อนโยน
ท่ามกลางหิมะที่ร่วงโรยมาจากฟากฟ้าบอกถึงวันคริสมาสต์มาเยือนพวกเขาแล้ว
คุโรโกะน้ำตาไหลออกมาไม่ใช่เพราะว่ามันไม่ถูกใจเาหรือว่าเขาไม่ชอบหรือไม่อยากได้แต่มันคือน้ำตาแห่งความปลื้มปิติดีใจ
"คากามิคุง.."
" อะ..ไร..กั...เล่า."
" ผมเองก็รักคุณครับ.."
คุโรโกะรีบโผเข้ากอดแล้ว
จูบคากามิอย่างอ่อนหวานและอ่อนโยน
ท่ามกลางหิมะที่ร่วงโรยมาจากฟากฟ้าบอกถึงวันคริสมาสต์มาเยือนพวกเขาแล้ว
"จุมพิตที่พิเศษและนุ่มนวลอ่อนหวาน
กว่าครั้งไหนๆ "
THE END
// ในที่สุดก็ได้แต่งฟีคคู่ไฟดำอย่างสมใจ อั๊ยยะ!!!!! อวยไฟดำจร้า~~~
คุโรโกะของบ่าวขอให้เป็นภรรยาที่ดีของคากามิตลอดไปนะ คึๆ
และก็ Merry Christmas !!!! ทุกคน
ด้วยรักและปาท่องโก๋
By Yuhey
ความคิดเห็น