FictionYAOI-[KNB]- midorima x takao >>>คำต้องห้ามที่ไม่กล้าเอ่ยออกไป
Fiction Yaoi
KNB
PG-13
Midorima x Takao
by Yuhey
"ถ้าเอ่ยคำนั้นเมื่อไหร่...
คือ จบ เมื่อนั้น..."
เสียงของสายลมอ่อนที่พัดผ่านเหล่าแมกไม้ใบไม้สีเหลืองแกมสีน้ำตาลที่อยู่ตามกิ่งก้านสาขาที่อยู่บนต้นไม้เพียงน้อยนิดก่อนที่จะร่วงโรยลงสู่พื้นอย่างแผ่วเบาใบไม้สีเหลืองที่แห้งเฉาเป็นจำนวนมากร่วงหล่นเกลื่อนกล่านโดยรอบบริเวณสวนสาธารณะ
"นี่..ชินจัง"
เสียงของเด็กหนุ่มในชุดนักเรียนกักคุรันสีดำผมสีเดียวกับเสื้อและแสกกลางใบหน้าที่ดูละอ่อนกับบุคลิกที่ร่าเริงดั่งดอกทานตะวันที่เจิดจ้าด้วยแสงอาทิตย์
"อะไร"
ตามด้วยเสียงทุ้มต่ำของเด็กหนุ่มอีกคนขานรับด้วยเสียงห้วนๆสีหน้าดูไม่เป็นมิตรสักเท่าไหร่ โดยที่ในมือข้างซ้ายและนิ้วเรียวยาวที่พันด้วยเทปสีขาวถือซุปถั่วแดงกระป๋องเครื่องดื่มที่ตนเองโปรดปราน
ร่างเล็กลังเลสรรหาคำพูดเพื่อทำลายความเงียบแต่คิดเท่าไหร่ก็คิดไม่ได้สักที
เมื่อร่างสูงที่ผิดกับเด็กนักเรียนม.ปลายทั่วไป (สูงประมาณ 195 ซม.)
ไม่เห็นร่างเล็กที่สูงห่างกันโดยประมาณ 22 ซม.ไม่ตอบสนองและไม่คิดที่จะเอื้อนเอ่ยอะไรออกมาก็ยกเครื่องดื่มซุบถั่วแดงขึ้นมาดื่ม
" เน่..ชินจังนายมีคนที่ชอบรึเปล่า.."
"พรวดดดดดดดดดดดดดดดดดด"
คำพูดที่ไม่หน้าคิดว่าจะออกจากปากของคนร่างเล็กที่นั่งข้างๆน้ำซุปถั่วแดงที่กระดกเข้าปากไปเมื่อครู่พุ่งออกมาจากปากเล่นเอาทำให้ร่างสูงโย่งโครงไหล่กว่างโค้งงอมือขวาแนบอยู่ที่ตรงกลางระหว่างจุดเชื่อมไหปลาหร้าพร้อมกับเสียงไอ แค่กๆ สำลักเครื่องดื่มที่ซดไปเมื่อครู่
" หา..ทำไมนายถึงถามอย่างนั้น"
สีหน้าที่ดูแปลกใจและน้ำตาเล็ดออกมาจากดวงตาสีเขียวมรกตที่เกิดจากการสำลักเมื่อครู่ถามร่างเล็กที่เป็นเพื่อน(?)สนิทอย่างงงงวย
"ก็เปล่าไม่มีอะไร เห็นแต่พวกผู้หญิงที่ห้องอื่นเขากรี๊ดกร๊าดพูดถึงนายบ่อยๆอ่ะนะ"
ใบหน้าที่เนียนละเอียดพวงแก้มที่เกือบจะขึ้นสีระรือแต่ต้องถูกกลบเกลื่อนด้วยเสียงหัวเราะ
"ไร้สาระ" ร่างสูงตอบเสียงเรียบพลางถอนหายใจยาวเป็นทอดๆก่อนจะใช้มือเรียวข้างขวาไปกระตุกแว่นตาสี่เหลี่ยมกรอบสีเขียวดำให้เสมอกับดวงตา
"นายพูดอย่างกับว่ามีคนมาแอบชอบฉันอย่างไงอย่างงั้นแหล่ะ"
ร่างสูงแขวะ
ใบหน้าที่ยิ้มแย้มของคนข้างหุบเข้าไปอย่างรวดเร็วสายตาที่แหลมคมเหมือนเหยี่ยวหลุบต่ำมองไปที่พื้นอิฐสีส้มแดงที่เรียงต่อกันอย่างเป็นระเบียบ
นั่นสินะเรานี่ก็แปลกจริงๆที่ถามคำถามโง่ๆออกไป ความจริงเราก็รู้ดีอยู่แล้วชินจังไม่เคยสนใจเรื่องพวกนี้ตั้งแต่ไหนแต่ไรเลยตั้งแต่ที่จำความได้ตั้งแต่ที่เรารู้จักกัน
ไม่มีโอกาสที่จะเข้าไปอยู่ในใจคนๆนี้ได้เลยแม้แต่น้อยไม่สิ..ไม่มีสิทธิ์เลยต่างหาก ความรู้สึกที่ท่วมท้นอยู่ภายในใจก็คงต้องปิดผนึกเก็บไว้ตลอดไป แต่ ผมยังแอบตั้งความหวังไว้อยู่นะชินจัง
ถ้าสักวันหนึ่งชินจังเองก็อาจจะรู้ว่าฉันรู้สึกยังไงจนกว่าจะถึงวันนั้นฉันจะบอกนายเอง
ว่าคนอย่างฉันเองแหล่ะที่แอบชอบนาย
สักวันหนึ่ง..
"..ทาคาโอะนายมัวนั่งเหม่ออะไรอยู่รีบมาทำหน้าที่ของนายสิ!!!"
ร่างสูงที่นั่งอยู่ในรถซาเล้งตะโกนเรียกคนร่างเล็ก โดยที่เด็กหนุ่มที่ถูกเรียกเพิ่งจะได้สติกลับมาก่อนที่จะลุกขึ้นแล้วแสดงอาการงวยงงสักพัก
จากนั้นเขาก็รีบสาวเท้าไปขับซาเล้งที่ตัวเองทำหน้าทีอยู่ประจำ
ดวงที่ที่มีลักษณะเรียวแหลมที่ดูละม้ายคล้ายเหยี่ยวหันเห มามอง ร่างสูงที่นั่งเอาแขนข้างใดข้างหนึ่งโอบตุ๊กตาแพนกวินตัวใหญ่ใบหน้าที่หันข้างมองทิวทัศน์ที่ผ่านตาไปเรื่อยก่อนที่จะหันมาสบสายตาของคนร่างเล็กที่มีหน้าที่ปั่นรถซาเล้ง
ในหน้าขาวขึ้นสีแล้วขึ้นเสียงโวยวายใส่ทันทีเพื่อกลบเกลื่อนอาการขวยเขิน
"น..นายมองอะไรมิทราบจะปั่นก็รีบปั่นดีๆเดี๋ยวก็ไปโรงเรียนสายพอดีหรอก!!"
เขาตะโกนไล่หลังขึ้นมา
เรือนผมสีดำกับแววตาเฉียบคมเหมือนเหยี่ยว ยิ้มกรุ่มกริ่มแล้วแอบหัวเราะในลำคอเบาๆ
"คร้าบบบๆ..คุณชายมิโดริมะ..หึหึหึ"
ถึงแม้ท้องฟ้าจะเป็นสีเทาหม่นในยามเช้าแต่บรรยากาศโดยรอบตัวของทั้งสองก็ยังคงมีสีสันไม่มัวหมองเลยแม้แต่น้อย
"แซก..ๆ"
เสียงล้อรถจักรยานรถซาเล้งขับผ่านซอยไปอย่างรวดเร็วภาพที่อยู่ในระยะไกล้ที่มีขนาดใหญ่กับหดเล็กลงไปเรื่อยๆก่อนที่จะมุ่งเข้าสู่โรงเรียน
เด็กหนุ่มผมดำแสกกลางดวงตาเหมือนเหยี่ยว ได้รำพึงในใจก่อนที่จะขับเข้าไปในโรงเรียน ชูโตคุ
"ขอให้ผมอยู่แบบนี้สักพักก็ดีนะ...
คำๆนั้นคำต้องห้าม คำว่า ชอบ
ถึงแม้ว่าตัวผมนั้นอยากจะบอกเขาจนแทบ
ใจจะขาดก็ตามแต่ถึงอย่างนั้นผม..น่ะ..
กลัว..
ถ้าคำๆนี้ส่งผลต่อผลกระทบต่อสายสัมพันธ์มิตรภาพระหว่างเพื่อนให้
สั่นคลอนลงหรือขาดสะบั้นไปเลยผมเอง
ก็จะไม่พูดมันออกมาเด็ดขาด
แต่..
ภายในใจลึกๆก็ยังแอบหวัง
รอให้คุณพร้อมเมื่อไหร่ผมจะบอกคุณนะชินจัง
ขออยู่แบบนี้ต่อสักพัก ผมขอภาวนาอยู่แบบนั้น "
THE END
// เป็นฟิคสั้นเรื่องแรกที่เขียนเรื่องการแอบรักแต่ไม่กล้าบอกอ่ะนะ
ผมรู่นะว่ามีใครหลายคนเคยเป็นแบบนี้ ไม่กล้าบอกรักกลัวที่จะเสียเพื่อน
สุขสันต์วันเด็กแห่งชาติเน้อ~~~
ด้วยรักปาท่องโก๋
By Yuhey
// ทาคาโอะ // KAWAII~~des
ความคิดเห็น